فراوانی زخم فشاری بعد از جراحی درقسمتهای مختلف بدن: مطالعه نظام مند و متا آنالیز

مقدمه: قرارگیری در وضعیت ثابت حین عمل، بیماران جراحی در معرض خطر ایجاد زخم فشاری قرار می‌دهد، لذا توجه به نواحی از بدن که بیشتر در معرض زخم فشاری می‌باشد حائز اهمیت است. این مطالعه با هدف تعیین فراوانی زخم فشاری بعد از جراحی درمناطق مختلف بدن به روش نظامند و متاآنالیزانجام شد. روش کار: این مطالعه از نوع نظام مندو متاآنالیز است که در سال 1394 با استفاده از کلمات کلیدی meta-analysis، surgical patient، incidence و Pressure ulcer در پایگاههای اطلاعاتی Web of Science، Science direct، Scopus، Google scholar و PubMed به زبان انگلیسی ازژانویه سال 2000 تا اکتبر 2015 جستجو انجام شد و مطالعاتی که میزان شیوع زخم فشاری بعد از جراحی در قسمتهای مختلف بدن را گزارش نمودند، وارد متا آنالیزشدند. برای آنالیز داده‌ها از نرم افزار Stata استفاده شد ومعیار خطای میزان بروز زخم فشاری درهر مطالعه براساس فرمول توزیع دوجمله‌ای محاسبه شد. در نهایت شاخص هتروژنیتی (ناهمگونی) ازطریق آزمون کوکران (Q) تعیین شد. یافته‌ها: ابتدا تعداد 105 مقاله به دست آمدکه پس از وارد کردن معیارهای ورود به مطالعه در نهایت تعداد 13 مقاله وارد مطالعه گردید. دراین مطالعه هفت قسمت اصلی بدن که بیشترین میزان شیوع زخم فشاری در آنها بود، شناسایی شد. شایع‌ترین محل بروز زخم فشاری به ترتیب ساکروم (3/15-3/3)3/9%، باتکس با (5/8-1/4)3/6% و پاشنه با (4/6-5/2)4/4% بودند. نتیجه گیری: با توجه به یافته‌ها پیشنهاد می‌شود شناسایی افراد در معرض خطر زخم فشاری قبل از عمل و استفاده از پوزیشن صحیح و کاهنده‌های فشار مناسب حین عمل به خصوص در نقاط یاد شده می‌تواند میزان ابتلا به زخم در این مناطق را کاهش دهد.